สงครามเซกิกาฮาระ (Battle of Sekigaha) ในปี ค. ศ. 1600 ถือว่าเป็นจุดสิันสุดของยุคเซ็นโงกุ (Sengoku Period) ช่วงสมัยของสงครามระหว่างแคว้นในญี่ปุ่น และนำพาให้ โทกุกาว่า อิเอยาซุ (Tokugawa Ieyasu) กลายเป็นผู้นำสูงสุดของญี่ปุ่น ก่อนที่ในปี ค. ศ. 1603 อิเอยาซุได้ตั้งตนเป็นโชกุน และสถาปนารัฐบาลของซามูไร (เรียกว่า "บะกุฟุ" : Bakufu) ปกครองญี่ปุ่น โดยมีที่ตัังอยู่ที่นครเอโดะ (Edo : ปัจจุบัน คือ กรุงโตเกียว) ซึ่งเรียกยุคสมัยนี้ว่า "ยุคเอโดะ" (Edo Period : ค. ศ. 1603-1868)
หลังจากที่บะกุฟุเอโดะได้ปกครองญี่ปุ่นแล้ว อิเอยาซุก็ได้ปฏิรูปการปกครองใหม่ทั้งหมด และเพื่อให้บะกุฟุเอโดะแข็งแกร่ง อิเอยาซุจึงจำเป็นตัองกำจัดอิทธิพลในท้องถิ่น ซึ่งนำโดยผู้ปกครองแคว้นต่างๆ ที่เรียกว่า "ไดเมียว" (Daimyo) นั้นจึงทำให้อิเอยาซุออกคำสั่งแต่งตัังไดเมียวใหม่ทัังหมดทั่วญี่ปุ่น และส่งไดเมียวเหล่านั้นไปปกครองแคว้นและหัวเมืองต่างๆ (เรียกว่า "ฮัน" : Han)
โดยยุคเอโดะมีการแบ่งไดเมียวออกเป็น 3 แบบดังนี้
นอกจากนีัไดเมียวทััง 3 แบบนี้ ยังต้องเข้าสู่ระบบที่เรียกว่า "ระบบซันกินโคะคะอิ" (Sankin-Kotai) ซึ่งเป็นระบบที่บะกุฟุเอโดะตั้งขึ้นมาในปี ค. ศ. 1635 ในสมัยของโชกุนโทกุกาว่า อิเอมิซึ (Tokugawa Iemitsu) ระบบซันกินโคะคะอิ คือ การที่ไดเมียวทุกคนจะต้องมาอาศัยอยู่ที่นครเอโดะเป็นเวลา 1 ปี สลับกับดินแดนของตัวเอง 1 ปี โดยครอบครัวของไดเมียวตัองอยู่ที่เอโดะเพื่อเป็นตัวประกัน ซึ่งระบบนี้ถูกตั้งขึ้นมา เพื่อไม่ให้ไดเมียวเหล่านี้ทรยศหรือแข็งข้อต่อทางการได้
สุดท้ายระบบซันกินโคะคะอิ ก็ถูกยกเลิกในปี ค. ศ. 1862 ก่อนที่ในเวลาต่อมาบะกุฟุเอโดะ, โชกุน รวมถึงระบบไดเมียว จะถูกล้มล้างทัังหมดในช่วงการปฏิวัติเมจิ (Meiji Restoration) เมื่อปี ค. ศ. 1868
บทความนี้มาจากเพจ : Histofun ประวัติศาสตร์เป็นเรื่องสนุก