ความประทับจิตประทับใจของทริปรถไฟน้ำตกไทรโยคน้อย คือการเข้ามามีส่วนร่วมของท้องถิ่นนี่แหละครับ

ปกติ รถเที่ยวกลับไม่จอดสถานีท่ากิเลน แต่ช่วงนึงที่มีการปรับปรุงทาง ทำให้ขบวน 257/258 ธนบุรี-น้ำตก - ธนบุรี ล่าช้ามาก และออกก่อนรถนำเที่ยวไม่นาน ทำให้รถนำเที่ยวต้องรอทางบ่อยครั้งเป็นเวลาไม่ต่ำกว่า 10 นาที คนรอก็หงุดหงิดรมณ์เสียกันไป

แต่วิกฤติย่อมพลิกเป็นโอกาส เมื่อสถานีท่ากิเลนและชุมชนในสถานีจับมือกันเอาสินค้ามาขายให้ผู้โดยสารลงมาเลือกจับจ่ายระหว่างรอทาง คนเที่ยวก็อิ่ม ไม่หงุดหงิด ชาวบ้านก็มีรายได้

จนปัจจุบันไม่มีการรอทางแล้ว แต่เพราะอาหารการกินเป็นสิ่งสำคัญ ขบวนรถนำเที่ยวก็จอดที่สถานีท่ากิเลนในเที่ยวกลับ พร้อมคนนั่งก็หอบของท้องถิ่น กล้วย อ้อย ส้มแผ่น(มะม่วงกวน) ผลไม้แช่อิ่ม ผัก หน่อไม้ ฯลฯ ติดไม้ติดมือกลับไป

ที่เด็ดที่สุดคงไม่พ้นน้ำสมุนไพรแก้กระหายที่จัดเต็มมาทั้งกระเจี๊ยบ มะพร้าว เก๊กฮวย มะตูม และอัญชัญทีมีมะนาวมาเติมเองได้ด้วย เพียงแก้วละ 20฿ ที่สำคัญคือ “รีฟิล” เติมได้ไม่อั้นยันรถออกในราคา 20฿ จะกระหายมาจากไหนก็แพ้ใจให้ตรงนี้แหละ

นี่เป็นโมเดลที่น่ารักมากจริงๆ เป็นการกระชับคนเมืองที่มาเที่ยว - รถไฟ - ชุมชน เข้าด้วยกันอย่างกลมกลืน

ถ้า รฟท. จะปรับแผนการท่องเที่ยวใหม่ให้แวะสะพานข้ามแม่น้ำแควนานกว่าเดิม และหยุดท่ากิเลนในเที่ยวกลับก็น่าจะดีนะ เพราะตอนนี้ทางสายกาญฯ ปรับความเร็วแล้วก็น่าจะมีการปรับกำหนดเวลาให้มีแนวใหม่มากขึ้นเหมือนกัน

บทความนี้มาจากเพจ: ทีมนั่งรถไฟ กับนายแฮมมึน